Δεν έχουμε τέρμα. Over!

Και έγινε το πρώτο ματς των μπαράζ με τη Ρουμανία και έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο η Εθνική Ελλάδας και είναι με το ένα πόδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο και έκανε τους γκρινιάρηδες να σιωπήσουν και όλα καλά!

|| Σύνταξη: Βασίλης Μαυρόπουλος ||

Μέχρι την Τρίτη στις 9μ.μ., τουλάχιστον, αλλά προσωπικά ελπίζω πως η χαρά δεν θα μείνει εδώ, πως μετά τη λήξη του επαναληπτικού στο Βουκουρέστι, θα έχουμε κάνει άψογη διαχείριση του 3-1 και θα έχουμε στα χέρια μας εισιτήριο για Βραζιλία. Δεν το φοβάμαι το δεύτερο παιχνίδι, διότι η ομάδα έχει δείξει ότι 9/10 φορές, όταν κατεβαίνει για δύο αποτελέσματα, παίρνει αυτό που θέλει.

Όμως, να ξέρετε όλοι εσείς που ξαφνικά γίνατε την Παρασκευή οπαδοί της, επειδή την είδατε να αποδίδει όμορφο ποδόσφαιρο, ότι το παιχνίδι στη Ρουμανία θα είναι εντελώς διαφορετικό, η ομάδα θα έχει δεύτερο ρόλο και σίγουρα δεν θα είναι τόσο επιθετική και ορμητική. Δεν χρειάζεται άλλωστε και σ’ αυτό, θέλω να πιστεύω, πως συμφωνούμε όλοι. Εμείς που την αγαπάμε δηλαδή και δεν τη θυμόμαστε αποκλειστικά στις επιτυχίες, μόνο και μόνο γιατί μας αρέσουν τα φτηνά πανηγύρια.

Ψάχνοντας τον μοναδικό υστερήσαντα στο πρώτο παιχνίδι με τους Ρουμάνους, κατέληξα, μετά από πάρα πολλή σκέψη, στον Ορέστη Καρνέζη. Ο πρώην τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού φέρει ξεκάθαρα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στο γκολ της ισοφάρισης, σημείο που θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμο, αν ελάχιστες στιγμές αργότερα, ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης δεν μας ξαναέδινε το προβάδισμα.

Ο διεθνής γκολκίπερ δεν χρειάστηκε να κάνει και πολλά, όμως στη μοναδική φάση που έπρεπε να αντιδράσει, κάνοντας την πιο απλή έξοδο, απ’ αυτές που μαθαίνουν τα μικρά παιδιά, όταν κάνουν τα νεογνά ποδοσφαιρικά τους βήματα στη θέση αυτή, δεν τα κατάφερε. Δεν βγήκε στο δεύτερο δοκάρι της μικρής του περιοχής ώστε να μπλοκάρει την μπάλα μετά από τη… δίωρη σέντρα-φάουλ του Τόρζε και ο Στάνκου έκανε τη δουλειά του ανενόχλητος.

Το δυστύχημα, ωστόσο, είναι γενικότερο. Πίσω από τον Καρνέζη, δεν υπάρχει άλλος… Οι δύο καλύτεροι τερματοφύλακες στο ελληνικό πρωτάθλημα ανήκουν σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ (Ρομπέρτο Χιμένεθ και Σανθ Χακόμπο αντίστοιχα) και δεν είναι Έλληνες. Κανείς από τους Μιχάλη Σηφάκη (Ατρόμητος), Στέφανο Καπίνο (Παναθηναϊκός) και Αλέξη Τζόρβα (Απόλλων Σμύρνης) δεν έχει ταλέντο βασικού, διότι όλοι τους είναι ασταθείς. Μόνο ο Γιούρι Λοντίγκιν (Ζενίτ) θα μπορούσε να πάρει τη φανέλα σπίτι του, αλλά προτίμησε την Εθνική Ρωσίας.

Η Ελλάδα δεν παράγει τα τελευταία χρόνια τερματοφύλακες και αυτό είναι εμφανές κάθε φορά που αγωνίζεται η Εθνική. Ο τελευταίος καλός και σταθερός μας πορτιέρο ήταν ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος βέβαια είχε επίσης τα θεματάκια του. Ήξερε όμως πώς να παίρνει καλή θέση κάτω από τα δοκάρια και, χωρίς συνήθως να κάνει τις φοβερές και τρομερές αποκρούσεις, δεν ήταν αρνητικός. Ασφαλώς και αυτός, τα τελευταία χρόνια της πολυετούς καριέρας του, έκανε λάθη που τον στιγμάτισαν, αλλά η συνολική του εικόνα ήταν πολύ καλή…